Bırak Bırak - Birhan Keskin

Bırak o kordonu dedin, bıraktım ve çıktım dünyaya

İlk zorluğu buyurdun, memeyi bırak dedin,

uzun emdimdi eminim.

Köyü bırakıyoruz dediydi baban bıraktı hepinizi şehire

Saçını bırak, dedi annen berberde her sabah zor olur

Her gün taraması, başlarken ilkokula.

Ne berberi unuttun ne o günü.

O gün bugün saçın bir anlamı yok sende, arada zülüf filan

desen de şiirde.

İlkokul öğretmenin sol elini beğenmedi, bırak dedi,

Solak ne örtmenim diyemeden bıraktın kalemi sağ eline.

Çocuklar travmatik oluyorlarmış boşanınca babayla anne

O ne ki, bizimkiler kaç evi başımıza yıktılar her mahallede.

İlk arkadaşın nurcan; sana göre, yaşına göre

Onun esmerliğiyle sevdiydin geceyi de,

ilk ayrılığındı, işte bak, bırak dedi sana,

bıraktın oyun arasında, anlamadın bile.

Feneri yak gidelim mavilim, sonra… ne bileyim, onca hırgür.

Anlamadım neler bıraktım ilkgençlik yıllarında ralarda ralarda.

Okulu bırak diyen bir şeytan da olmuştu arada, saymalı onu da.

Sonra büyü dedin, büyüdük.

Uza dedin uzadık. Boylu boyunca.

Elimi büktüğün yetmedi belimi büktün,

bırak dedin basketi, bıraktım.

Beş olması gereken yerde dört omur varmış

Niye eksik ben ne bileyim, sen taktın?

Al bak sana şiir dedin,

Onu beşinci omur yerine taktım.

İlk aşkımdı, nasıldı dersen, ilk fasıldı, asıldı,

bu şiirin başındaki süt gibiydi bırakması.

Onu bırak dedin ya. Ah ne zordu. Bir vapur iskelesinde,

turnikenin öbür yanında.

Gözümü açtığımda elektroşok veriyorlardı eksiğimin 

yerine.

Gençlik işte onu bırak bunu bırak, serseri misin, bırak

Diye diye, bıraktıklarını dizemezsin,

Vesselam lale sümbül bağın

bırak bırak bitmiyordu düzünden bu hayat.

Kısa kestim bu bölümdeki yılları, uzun bıraktırmıştın çünkü.

Kompile mistik ol dedi biri, kimdi, bir ara unuttum kendimi

Oysa hayattı bu, buradaydı, ben buradaydım, yoktu yeri

Basitti yaşamak. Yaşarsın ve kemiklerini bırakırsın geri.

Hayattı, hayatımızdı, olgun bir meyveye benziyor gibiydik ileri geri

Baktım bırak dedin babanın elini, babam sana gitti,

ondan kalan boşlukla da epey büyüdüm, inanmazsan işte!

İşte o meşenin altı, on yıldır yok, işte burada yokluğunun yeri.


Onca yıldan

Onca bıraktıklarımdan sonra

Ben şimdi sana

Bırak beni, bırak beni dersem

Ve sen


Beni bırakırsan var ya

Beni bırakırsan var ya!

Önceki
Önceki

Doğa, Yetiştirme - Ursula K. Le Guin yorumuyla Lao Tzu

Sonraki
Sonraki

Birhan Keskin'in "Bırak Bırak" şiiri ve Lao Tzu'dan “Doğa, Yetiştirme” ile Aile ve Topluma Bakış